Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Φτού ξελευθερία!!



Ένας χρόνος! Πάει ακριβώς ένας ολόκληρος χρόνος χωρίς εσένα στην ζωή μου. Περίεργο αλλά ... δεν νιώθω τίποτα. Σαν να υπήρξαμε μαζί πριν πολλά πολλά χρόνια. Σαν όνειρο.. και το προλάβαμε πριν γίνει εφιάλτης. Κάθε μέρα σε σκέφτομαι, άλλοτε πολύ άλλοτε λιγότερο. Πάντα όμως. Υπέφερα πολύ στις γιορτές και ίσως να έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν πως το σώμα δεν ξεχνάει, τα κύτταρα.. τότε ήμασταν στα καλύτερα μας και ίσως η απουσία σου ένα χρόνο μετά να ήταν δύσκολη. Ναί ξέρω, μου τα είχες πεί, εγώ το αποφάσισα, εγώ σου έδειξα την πόρτα, δεν είχες όμως τίποτα να μου αντιπροτείνεις και με την πραγματικότητά σου δεν είχα λόγο να τα βάλλω, αν αποφάσιζες εσύ ναι, στο είπα ήθελα να είμαι μαζί σου. Δεν μετάνιωσα για τίποτα.. από το πρώτο γειά ως το τελευταίο αντίο. Για μένα ήσουν σημαντικός και παραμένεις πάντα τέτοιος. Δεν συναντάς κάθε μέρα ανθρώπους που ξεκουνάν την ψυχή σου και την ταράζουν συθέμελα.. Αναρωτήθηκα αν άραγε το θυμάσαι πως σαν σήμερα πέρυσι ήταν η τελευταία μας φορά και χαμογέλασα όταν παίζοντας με το καπάκι της Κόκα Κόλας μου βγήκε το αρχικό σου... Παιδικό; Μπορεί αλλά 14 χρόνια είναι αυτά που μας χωρίζουν και μακάρι να ήταν μόνο αυτά. Ο κύκλος έκλεισε σωστά, σχεδόν κινηματογραφικά..ούτε καν το φανταζόμασταν τι εξέλιξη θα είχε εκείνη η Πέμπτη, όμως εκείνη την μέρα, εσύ που πίστευα πως θα είσαι πάντα παρών ότι και να συμβαίνει, πάνω από οποιαδήποτε κατάσταση ακόμα και έτσι μου φάνηκες τόσο λάθος και δεν ξαναέγινες ποτέ σωστός. Καλύτερα χώρια παρά μαζί με προυποθέσεις.
Γι'αυτό νιώθω καλά τώρα, ζορίστηκα και αλλάξανε πολλά αλλά νιώθω ξαλαφρωμένη, καινούργια, έκλεισε επιτέλους η πληγή! Δεν γίνεται να μην σε αγαπάω, προσπάθησα αλλά είμαι πιο ήρεμη τώρα που το αποδέχθηκα. Δεν θέλω κιόλας να μην, είσαι από τα πιο έντονα κομμάτια της ζωής μου. Ευτυχώς δεν σε συναντώ, κοιτάω πάντα στα μέρη τα 'δικά μας' αλλά δεν σε συναντώ. Την φοβάμαι αυτήν την συνάντηση, εγώ που σε ότι αφορούσε 'εμάς' δεν φοβήθηκα ποτέ τίποτα και κανέναν. Όχι, όχι, τουλάχιστον όχι ακόμα γιατί μπορεί ένα βλέμμα σου να μου γκρεμίσει ότι χτίζω ένα χρόνο τώρα..

3 σχόλια:

  1. ki epestrepsa loipon opws eixa yposxe8ei.. epestrepsa gia na sou pw oti den se niw8w.. de se katalavainw giati eimai sto stadio prin.. par ol afta, kai epeidh me 3erw, einai sa na vlepw thn epomenh selida hdh grammenh.. san na 3erw ti 8a mou symvei, sa na vlepw mprosta ton toixo kai anti na epivradynw, epitaxynw me th diplasia 8elhsh apo th synh8ismenh.. ki oso ki an 3erw oti exeis dikio, oti kai me emena etsi akrivws 8a kleisei o kyklos (me th monh diafora oti egw den prokeitai na dei3w thn porta....... eimai katadikasmenh na mhn xortainw alla kai na mhn aganaktw pote egw prwth), ase me na to palepsw.. na pistepsw oti mporw na "alla3w" thn katalh3h tou xilioeipwmenou aftou story.. pou tosoi kai tosoi hlpizan sthn allagh tou kai kaneis den thn katafere.. oso mporw, oso antexw, 8a to pistevw.. kai meta, 8a dhmosiefsw ki egw to antistoixo keimeno mou.. ekei pou 8a paradexomai poso la8os eixa..

    ΑπάντησηΔιαγραφή