Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

~ I want you to fight for me. That's all I ever wanted...!



Γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο αγαπώ την Τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της. Για την Ελευθερία της να σου σκάει την Αλήθεια σου κατάμουτρα εκεί που δεν το περιμένεις! Δεν είχα σκοπό να δώ την ταινία 'Real Steel'. Η πολύ καλή μου φίλη Ιωάννα την πρότεινε και θές επειδή μου είπε ότι θα μου αρέσει, θές επειδή σκέφτηκα πως στην χειρότερη θα χαζεύω τον Hugh Jackman, δέχτηκα χωρίς δεύτερες κουβέντες. Δεν έψαξα καν το trailer. Και έτσι ξαφνικά λοιπόν βρίσκομαι να παρακολουθώ μια υπέροχη ταινία. Που υποστηρίζεται από τους ηθοποιούς της εξαιρετικά. Και έρχεται αυτή η πρόταση, ειπωμένη από ένα παιδί, αθώα μα τόσο δυνατά και συνοψίζει όλο μου το θέλω. Εκεί που σκόνταψες. Κατ'επανάληψη, με άλλο όνομα. Πώς αλλιώς να στο εξηγήσω. Δεν έχει σημασία αν είσαι ο πιο δυνατός / δυναμικός άνθρωπος του κόσμου η δίψα σου για κατάκτηση είναι πάντα αντίστοιχη με την λαχτάρα σου να κατακτηθείς!.-

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Θυμάσαι πως είναι;



.. και ξέρεις τι μου καρφώθηκε στο μυαλό; Πώς θα σου ζητήσω αγκαλιά και αντανακλαστικά θα ψάχνεις το αριστερό κλίκ... .-

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Γι'αγάπη ούτε λόγος.-


Να ήθελες να μείνεις εδώ ήθελα. Να μου πείς 'Δεν σου κάνω το ξέρω αλλά θα το παλέψω γιατί γουστάρω, γιατί το θέλω μου ξεπερνάει τους φόβους μου'. Αντ'αυτού επέλεξες να μου πείς 'Μόνο σεξ μπορώ αν θέλεις' , το 'Φοβάμαι μην πληγωθώ' έγινε 'Θα σε πληγώσω'. Κι έτσι έμεινε ο Έρωτας στην ίδια τάξη... Και το κενό μέσα μου χάσκει και μεγαλώνει. Δεν είπα ότι είμαι κενή χωρίς εσένα, φυσικά και όχι. Η θέση που είχα κρατήσει μέσα μου για σένα εκεί ξέρεις στο μέρος της καρδιάς έμεινε άδεια ν'αναρωτιέται αν άξιζε που έπιασε τόσο χώρο. Δεν άξιζε.-

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

~ Να είναι ακόμα οι καρδιές ΖΩΝΤΑΝΕΣ! ~

Μεγάλη απαξίωση! Διαλύεται η Χώρα! Πόσο λυπηρό, κανένας από αυτούς που κάτι θα έπρεπε να ΚΑΝΕΙ και όχι να πεί, ούτε κάνει ούτε λέει τίποτα για αυτήν την κατάσταση, οι άνθρωποι με μαγαζιά στο κέντρο έχουν τρελλαθεί, οι υπόλοιποι έχουμε λαλήσει ούτως ή άλλως, χθές και προχθές το αεροδρόμιο είχε τόσο κόσμο που θύμιζε την κατάσταση του ηφαιστείου, μόνο που δυστυχώς το μπαρούτι ήταν αλλού και σημάδευε λάθος. Δακρυγόνα στο μετρό?? Πόσα κιλά μαλάκας μπορεί να είσαι???? Δεν πρέπει να πετύχουν να μας κάνουν να φοβηθούμε. Να μην πετύχουν ποτέ αυτό που αναφέρει ο αγαπημένος Ελύτης : Ο ήλιος σκάει μέσα μας κι εμείς κρατάμε την παλάμη στο στόμα έντρομοι.... Μπορούμε, το πώς θα το βρεί ο καθένας μόνος του. Είμαι σαστισμένη,τραγικά απογοητευμένη και ψάχνω την πατρίδα μου.-





Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

'Να πηγάζει από μέσα σου το χαμόγελο και όχι να το φοράς!'




Είμαι στην τράπεζα, έχω σηκωθεί από τα αξημέρωτα για να μην βρώ 'ουρές' και όντως δεν έχει, είναι στην οθόνη το 057 και έχω το 058! Για να πληρώσω, εννοείται νομίζω...! Ξεμπερδεύω και πάω στις πληροφορίες για να ζητήσω τον αριθμό pin μου. Πρίν από μένα περιμένει μια κυρία μεγάλης ηλικίας που την εξυπηρετεί η υπάλληλος. Μακρυγορεί και επαναλαμβάνω στον εαυτό μου ότι είμαι υπομονετικός και ευγενικός άνθρωπος. Συζητούν με την φίλη της που στέκει δίπλα της και ταυτόχρονα με την υπάλληλο, ζητάει να της εκδώσουν και μία κάρτα ανάληψης και λεέι πως θα έρχεται η φίλη της να σηκώνει χρήματα, την συμβουλεύει η υπάλληλος ότι εν προκειμένω καλύτερα να μην την βγάλει, είναι αδερφή πια λέει, μια ζωή μαζί είμαστε. Αυτή η τελευταία φράση είναι που λατρεύω όταν λέγεται και αυτόματα λαμβάνεις ότι έτσι είναι. Δεν εννοώ αυτό λέει η υπάλληλος για να μην κλαπεί ή αν την χάσετε, ε και; απαντάει η γιαγιούλα, ας τα πάρουν δεν έχω και πολλά μέσα. Α,εντάξει λέει η κοπέλα αν δεν σας νοιάζει.. μοιραία στρέφεται η κουβέντα στο λατρεμένο θέμα των τελευταίων χρόνων 'την κρίση' και έρχεται το αποστομωτικό 'μια χαρά θα ζήσουμε, μπούρδες μας έχουν τρελλάνει, εγώ στην πείνα μεγάλωσα και δεν βλέπεις μια χαρά είμαι και ούτε και με νοιάζει, και εγγόνια είδα και όλα'. -Υπογράφει ένα κατεβατό χαρτιά χωρίς να τα διαβάζει και τελικά φεύγουν.

Είναι η σειρά μου, με ρωτάει η υπάλληλος τι περιμένω, της λέω, σχολιάζει 'πω πω τόση ώρα γι'αυτό μόνο περιμένετε;' γνέφω 'ναι' ψιλοαγανακτισμένα αλλά καθώς έχω ξεμπερδέψει και οδηγώ για να πάω στις δουλειές μου σκέφτομαι, θα είχα ακούσει αυτές τις μικρές σοφίες αν είχε κερδίσει η ανυπομονησία μου και είχα διακόψει για να εξυπηρετηθώ πιο γρήγορα;

Και αναρωτιέμαι εμείς όταν έρθει ο καιρός που κοιτάς μόνο πίσω, θα νιώθουμε πως εξαργυρώσαμε σωστά αυτό το λαχείο που μας έτυχε ή απλά το κρατήσαμε στο χέρι και η Ζωή πέρασε και δεν ακούμπησε;

Η αγαπημένη μου Ομηρόλη γράφει πώς : ' Ή θα ζείς ή θα θυμάσαι και είναι καλύτερα να αφήσεις το δεύτερο για όταν πια δεν θα μπορείς να κάνεις το πρώτο!' Και αν δεν το γνωρίζεις, συμπληρώνω εγώ, το κέφι είναι δωρεάν.-

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Μερακλώματα...!



είδη προς εξαφάνιση : παλικάρι, κυρία, έρωτας, εκτίμηση, σεβασμός!

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Την εικόνα σου να πέφτει θέλω να αποφύγω!

Όταν έχω κάποιον πολύ ψηλά μέσα μου ότι κι αν συμβαίνει, ... αλλά... κάνει τα πάντα για να μου αποδείξει το αντίθετο και δεν θέλω να το πετύχει!!!