Κυριακή 4 Απριλίου 2010

Ζητείται 'κλίκ' ...

Με έχει πιάσει ένα πράγμα που καθόλου δεν μου αρέσει.. Δεν νιώθω τίποτα, ή καλύτερα χάος και κενό και μετά ξανά χάος και πάλι κενό. Κι όμως η ελπίδα μένει εκεί, τσακισμένη, λαβωμένη, έχει όμως πάντα τα φτερά και ναι είναι ευχή να έχεις φτερά κι ας ταλαιπωρείσαι. Πανικός. Καταλαβαίνεις ότι μεγάλωσες όταν οι περισσότεροι γύρω σου αναφορικά με τις σχέσεις, σου μιλούν για συμβιβασμούς. Και θεωρούν ότι είναι και σωστό. Παραιτούνται. Και στο προτείνουν και εσένα. Δεν θέλω. Γιατί για μένα στον δρόμο της καρδιάς δεν υπάρχουν συμβιβασμοί, φυσικά και κάνω, άπειρους αλλά δεν στους χτυπάω γιατί επιλέγω τον άνθρωπο με όλα του όχι μερικώς, τον έρωτα όχι την σχέση σαν θεσμό, σαν αντίδοτο στην μοναξιά μου, τον γάμο και την οικογένεια σαν αποτέλεσμα κι όχι σαν αυτοσκοπό, τότε και μόνο γουστάρω. Δεν πιστεύω στον όρο θυσία, θές και κάνεις. Και καλό είναι να θές πολύ γιατί τότε κάνεις καλύτερα. Τα πάντα. Κι αν δεν θές καλύτερα να μην κάνεις γιατί τότε σχεδιάζεις αλυσίδες και τις δικές σου αλλά και τις δικές μου και θα πνιγείς. Το ίδιο κι εγώ. Τα αισθήματα για να είναι αληθινά οφείλουν να είναι και ελεύθερα. Δεν μπορώ τις μιζέριες της ψυχής, ποτέ μου δεν τις ήθελα. Τυχεροί όσοι είναι ερωτευμένοι. Δυσκολεύει άραγε μεγαλώνοντας ο συντονισμός με την ψυχή μας; Κι αν ξεκινήσουμε μια σχέση αφαιρώντας της την μαγεία του Έρωτα δεν θα είναι σαν Άνοιξη χωρίς λουλούδια; Αυτό το 'κλίκ' είναι που κάνει στα πάντα την διαφορά, που σε πάει στα Ουράνια όταν υπάρχει όταν το ζείς και σε ρίχνει στον Καιάδα κάθε φορά που το απαρνιέσαι, που το ψάχνεις εναγωνίως και δεν το συναντάς. Που σε κάνει ευγνώμων που είσαι ζωντανός ακόμα κι αν σκοντάψεις τελικά. Που στα δύσκολα την όποια κάποια στιγμή έρθουν το θυμάσαι και τα ξεπερνάς, διαφορετικά είσαι ήδη με το ένα πόδι έξω και αναλόγως την περίπτωση και κυρίως τα κότσια ή βγάζεις και το άλλο ή μένεις και συνεχίζεις κουτσός. Άσε λοιπόν τις συμβουλές γιατί δεν με πείθεις. Με ξέρω καλά. Και μπορεί να βιώνω περιόδους συναισθηματικής μοναξιάς αλλά θέλω την αλήθεια από το ψέμα, τους γκρεμούς και τους καθαρούς ουρανούς, τα ανεμοδαρμένα ύψη. Γι'αυτό σου λέω, μην μου ζητάς να βολευτώ σε μια σχεσούλα, μπορώ αλλά δεν θέλω...