Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Ουράνιο τόξο



Βροχή σήμερα και κρύο, κρύο πολύ. Όχι δεν μου λείπεις, σε σκέφτομαι συχνά αλλά δεν μου λείπεις, βουρκώνω αλλά δεν μου λείπεις, νοσταλγώ τις στιγμές μας αλλά ... δεν μου λείπεις. Τίποτα από όσα κάναμε μαζί δεν είναι το ίδιο όταν τα κάνω μόνη μου αλλά όχι δεν μου λείπεις. Μια ερωτική αγκαλιά που να με χωράει ολόκληρη αυτό μου λείπει. Το αφελές χαμόγελο που έχεις όταν νιώθεις πεταλούδες στην καρδιά, η αστείρευτη αντοχή, η ανάταση ψυχής.. Ένας άνθρωπος για μένα, που να πάμε μαζί παρακάτω, βαρέθηκα το εδώ και τώρα που δεν χωράει τα όνειρα, βαρέθηκα κι αυτό το μούδιασμα στο στέρνο, βαρύ σαν τον ουρανό πριν την καταιγίδα. Η Σελήνη είναι όμορφη έτσι κι αλλιώς, όταν την χαζεύεις όμως μέσα σε αγαπημένα χέρια γίνεται ομορφότερη.Που είναι αυτό το βλέμμα που θα σμίγει στο δικό μου; Δεν είναι απελπισία, ούτε παράκληση, ούτε καν ανάγκη. Δεν θέλω να αδειάσω τον εαυτό μου πάνω σου, όχι θέλω να πάμε μαζί παρακάτω, πλάι πλάι. Να 'ρθεις καινούργιος σαν γυαλιστερό σκαρπίνι, να ανακαλυφθούμε απ΄την αρχή, σιγά σιγά και γρήγορα, τρυφερά και έντονα, δειλά και πονηρά συνάμα. Διανύω την περίοδο που μου φαίνονται όλοι τόσο μα τόσο χρησιμοποιημένοι, ξεχαρβαλωμένοι θαρρείς και παρ'όλ'αυτά ψάχνω διακαώς γι'αυτήν την χαραμάδα φωτός που βγαίνει από την ψυχή στο βλέμμα. Μπερδεμένα πράγματα και ταυτόχρονα τόσο ξεκάθαρα και απλά. Με μεγάλη προσμονή, λαχταρώ να περάσει η βροχή, να τα ξεπλήνει όλα και να εμφανιστεί στον ουρανό ένα πανέμορφο, ζωηρό, πολύχρωμο (και ας μου επιτραπεί ο εγωισμός) καταδικό μου ουράνιο τόξο! Από αυτά που τα κοιτάς και θαρρείς πως ολόκληρη η φύση σου γελά... Να χαρείς μην αργήσεις!

2 σχόλια: