Η ΕΞΩΓΗΙΝΗ

Υπάρχουν φορές που νιώθω πως έχω έρθει από άλλο πλανήτη. Όχι, δεν είμαι πράσινη, αν και επηρεάζομαι από την Πανσέληνο και τα μάτια μου λάμπουν στο σκοτάδι. Όλοι γνωρίζουν, όλοι ξέρουν να σου πουν, πώς να ... Πώς να μιλάς, πώς ν’αγαπάς πώς να αναπνέεις. Ε, λοιπόν εγώ δεν θέλω να μ’αγαπάς για κάτι που δεν είμαι ή που φαντάζεσαι. Δεν θέλω να μ’αγαπάς γι’αυτό που θέλουν να με φτιάξουν. Θέλω να μ’αγαπάς γι’αυτό που είμαι και γι’αυτό που προσπαθώ να γίνω. Θέλω να μ’αγαπάς ολόκληρη. Τ’ακούς; Ολόκληρη! Μπορείς; Με τα σωστά μου και τα λάθη μου, με τα τρελά όνειρα μου και τους κρυφούς ανόητους φόβους μου, με την ομορφιά μου αλλά και την ασχήμια μου.
Διαφορετικά η αγάπη σου είναι κάλπικη, επίπλαστη, φθηνή. Φοβάσαι; Δεν πειράζει, κι εγώ, αλλά επιμένω από επιλογή, από ελεύθερη βούληση, από μια παιδική περιέργεια να δω αν αξίζει τον κόπο, όχι το να είσαι διαφορετικός, το να είσαι αληθινός.
Την αντέχεις την αλήθεια μου και αλήθεια εγώ αντέχω την δική σου; Σε κοιτάω και δεν ξέρω τι να πώ. Αν και νιώθω πως καταλαβαίνεις. Τελικά πιο σημαντικό είναι να καταλαβαίνει ο άλλος την σιωπή σου. Στιγμές, στιγμές μαζί και μετά χάνεσαι και μένω να αναρωτιέμαι αν όντως υπήρξαν, αν ήταν αληθινές ή απλά τις φαντάστηκα. Πόσο δύσκολο είναι να φέρεις κάποιον στην ζωή σου; Και να ξέρεις πως είναι εκεί, όχι με την σιγουριά της ρουτίνας ή την δέσμευση κάποιας υπογραφής αλλά με το χτύπο της καρδιάς. Οικειοθελώς. Σε ποιο σημείο αναλαμβάνει η μοίρα μας για εμάς; Και αλήθεια μπορεί να χαθεί κάτι απλά και μόνο από έναν λάθος χειρισμό; Είναι η καρδιά σαν μαυροπίνακας και τα αισθήματα σαν γραφή από κιμωλία; Τόσο εύκολα σβήνουν απλά με ένα πέρασμα σφουγγαριού; Και ποιο χέρι άκαρδο είναι αυτό που τολμάει να τα σβήσει όλα; Όπως κατάλαβες ψάχνω να βρώ τον τρόπο να τρυπώσω στην καρδιά σου, χωρίς να την πληγώσω.. και δεν με βοηθάς, δεν με βοηθάς καθόλου. Μπερδεύομαι. Αλλά θέλω και το θέλω μου είναι μεγαλύτερο από οποιοδήποτε λαβύρινθο του μυαλού μου. Περπατάς δίπλα μου, και αναρωτιέμαι άραγε έχεις καταλάβει κάτι, έστω και απειροελάχιστο από όλα αυτά που αισθάνομαι; Αν δεν έχεις κάτι να πείς μην μιλήσεις καλύτερα. Θόρυβος οι λέξεις σε τέτοιες στιγμές. Προτιμώ να ανακαλύψω πως το μίτο που κρατώ θα με οδηγήσει σε σένα, χωρίς συμβουλές, χωρίς παραινέσεις, απλά, ελεύθερα και γι’αυτό αληθινά. Θα περιμένω. Θα φανείς;